Het is 1608, Amerika is ruim 100 jaar geleden ontdekt, en de handel met het nieuwe continent begint aardig op gang te komen. Op 31 juli landt een Fransman genaamd Samuel de Champlain met 25 kolonisten in een baai in (zo heet het nu) Canada. Na een verschrikkelijke eerste winter (nog maar 8 kolonisten over) in een zelfgebouwd fort, ter bescherming tegen de Indianen, sloot hij vrede met de Huron Indianen. Het fort groeide langzaam maar gestaag verder tot de wereldstad Québec, maar belangrijker voor dit verhaal is, dat de Huron Indianen hem de geheimen van de lokale voeding leerden. En De Champlain schreef alles op. Zo hoorden de Europeanen voor het eerst van het bestaan van de aardpeer.
Een kleine 2 eeuwen was de aardpeer de aardappel van zijn tijd. Tot de aardappel zelf deze plek innam. Tegenwoordig moet je voor aardperen bij de biowinkel zijn, onbekend maakt onbemind. Van de aardperen eet u de knollen. Een paar knollen in de grond en u heeft met het grootste gemak kilo’s oogst. Oogsten na de eerste vorst, een paar knollen laten zitten (winterhard) en volgend jaar heeft u weer een riante oogst. De aardpeer is een woekeraar. Maar daarmee is zeker niet alles gezegd. De aardpeer bloeit (familie van de zonnebloem) namelijk met prachtige mooie, gele bloemen. Van soms wel 3 meter hoog! En dan het belangrijkste voor de moestuin…. Aardperen zijn ook nog eens verschrikkelijk lekker, en heel gezond. De wortelknol is een smakelijk alternatief voor aardappelen. Omdat hij als suikers hoofdzakelijk uit fructose opgebouwde inuline bevat, is de aardpeer een geschikte groente voor diabetici. Inuline wordt niet omgezet tot zetmeel, maar wordt gefermenteerd in de dikke darm door goedaardige darmbacteriën, waardoor ze de darmflora gunstig beïnvloeden. Na dit verhaal hoef ik u niet te vertellen wat de bijwerking van aardperen is…
Aardperen kunt u rauw eten (heerlijk, dun geraspt met een hazelnootje erbij), koken en eten als aardappels, maar het lekkerst vind ik persoonlijk een aardperensoepje.
Marc Bos
Kavel 57C