In de Romeinse tijd was de haverwortel (hierover een volgende keer vast meer) populair door heel Europa. In de tijd van Willem van Oranje doet de schorseneer zijn intrede in Nederland. De groente komt uit Italië en wordt daar in de volksmond “scorza nera” (zwarte schil) genoemd. U snapt dan gelijk waar de naam “schorseneer” vandaan komt. De haverwortel wordt verdrongen en de schorseneer wordt meer en meer gegeten.
Tot aan de 2e Wereldoorlog blijft de schorseneer populair in Nederland. Daarna neemt de populariteit in rap tempo af, temeer omdat bij het schoonmakenvan schorseneren een kleverig melksap vrijkomt.Hierdoor verdient de groente zijn bijnaam “keukenmeidenverdriet”. Maar dat is niet zijn enige bijnaam, ze is ook bekend onder de namen “winterasperge” of “huisvrouwenleed”. Overigens wordt het schillen van de schorseneer vergemakkelijkt door dit onder een zacht lopende kraan te doen.
Is de vergelijking met de asperge terecht? Ze lijken (geschild) qua uiterlijk wel op elkaar. Maar dat is dan wat mij betreft alles. Leukste verschil is dat de asperge naar boven en de schorseneer naar beneden groeit. Verder is de asperge meerjarig, terwijl u de schorseneren elk jaar opnieuw moet zaaien omdat het natuurlijk de wortels zijn waarom u deze groente kweekt. Wat betreft de smaak zijn er zeker ook verschillen. Culinaire kenners omschrijven de smaak van schorseneren als iets wat tussen de oester en de artisjok in zit. Ik wed dat u dat over de aspergenog nooit gehoord heeft….
Schorseneren verlangen een goed doorgespitte grond. Ze groeien het liefst op zandgrond, maar ook met luchtige klei kunnen ze uit de voeten.
Zorg er wel voor dat u tenminste 30 centimeter diep spit. Ze kunnen gewoon tot einde winter blijven zitten, ook voor deze groente geldt dat een paar nachtjes vorst ze lekkerder laat smaken. Als u ze per ongeluk niet uitgraaft, dan zult u de het volgende jaar verrast worden met prachtige gele bloemen aan de plant.
Kortom, ook deze groente is het proberen waard. Ze zullen u vast niet teleurstellen.
Marc Bos
Kavel 57C